Wydawca treści
Użytkowanie lasu
Użytkowanie lasu to korzystanie z jego zasobów – pozyskanie drewna, zbiór płodów runa leśnego, zbiór roślin lub ich części dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego, pozyskanie choinek, eksploatacja kopalin i wiele innych. Leśnicy umożliwiają społeczeństwu korzystanie z darów lasu, ale w sposób zapewniający mu trwałość.
Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, ale również systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu. Krótko mówiąc, leśnicy prowadzą w lasach gospodarkę w sposób zapewniający ich trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania.
O wielkości pozyskania drewna decyduje tzw. etat cięć, określony w każdym planie urządzenia lasu. Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu" (w Polsce pozyskuje się ok. 75 proc. przyrostu - wg Raportu o stanie lasów 2019). Ocenia się, że zasobność polskich lasów, zarówno państwowych jak i prywatnych, wynosi obecnie ok. 2,645 mld m sześć. drewna.
Pozyskane drewno pochodzi z:
- cięć rębnych – usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów;
- cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży) – usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
- cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach.
Lasy Państwowe w coraz większym stopniu mechanizują prace leśne. W lesie pracuje coraz więcej maszyn, takich jak harwestery i forwardery. Podnoszą one ergonomię i wydajność prac pozyskaniowych. Maszyny te są własnością jednostek LP lub zakładów usług leśnych, wykonujących zadania na zlecenie LP.
Darami lasu są także bardzo chętnie zbierane przez nas grzyby, których w polskich lasach rośnie ponad 1000 jadalnych gatunków. W lasach zbieramy również owoce borówki czernicy (zwanej czarną jagodą), borówki brusznicy, jeżyny, maliny, róży, głogów, jarzębu pospolitego (popularnej jarzębiny czerwonej), żurawiny, bzu czarnego, orzechów laskowych i wiele innych, których nie sposób tutaj wymienić. Warto pamiętać, że te wszystkie płody leśne każdy może swobodnie zbierać na własne potrzeby, oczywiście w sposób nie powodujący niszczenia grzybni, roślin i innych elementów środowiska przyrodniczego, w którym one występują.
Las wielu z nas kojarzy się z drzewkami bożonarodzeniowymi. Co roku do polskich domów na święta trafia ponad 200 tys. choinek z Lasów Państwowych. Pochodzą one ze specjalnie prowadzonych plantacji choinkowych lub z cięć pielęgnacyjnych wykonywanych w drzewostanach świerkowych. Obok świerka coraz większym zainteresowaniem cieszą się choinki sosnowe, które pozyskiwane są przy okazji wykonywania cięć pielęgnacyjnych w uprawach i młodnikach.
Zestawienie zadań gospodarczych w Nadleśnictwie Lubaczów na lata od 2019 do 2028:
Zadania obligatoryjne
Pozyskanie drewna w ilości nie większej niz 1 047 755 m3 grubizny netto, w tym:
a) etat cięć w użytkowaniu rębnym: 633 549 m3 grubizny netto
b) etat cięć w użytkowaniu przedrębnym – 10 230,15 ha o orientacyjnej miąższości - 409 206 m3 grubizny netto
Pielęgnowanie lasu na pow. 13 324,71 ha będzie się odbywać na podstawie wskazań gospodarczych zawartych w opisach taksacyjnych oraz danych zawartych w wykazie drzewostanów zaprojektowanych do użytkowania przedrębnego, w tym:
- pielęgnowanie zainwentaryzowanych upraw leśnych - 1 226,85 ha
- pielęgnowanie zainwentaryzowanych młodników - 2 081,52 ha
- trzebieże - 10 016,34 ha
Najnowsze aktualności
Renowacja leśnego cmentarza
Renowacja leśnego cmentarza
Na przełomie czerwca i lipca br. rozpoczęto prace renowacyjne na cmentarzu położonym na gruntach leśnych Nadleśnictwa Lubaczów, na których niegdyś tętniła życiem wieś Stare Brusno.
Pracami nadzorowanymi przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków objęto 52 krzyże i tablice nagrobne (w 2014 roku 32 krzyże). Odnowa cmentarza stanowi wspólną inicjatywę Nadleśnictwa Lubaczów oraz Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Horynieckiej, którą finansowo wspierają Wojewódzki Konserwator Zabytków, Podkarpacki Urząd Marszałkowski, Gmina Horyniec Zdrój, Koła Łowieckie oraz prywatni sponsorzy. Podjęte działania pozwolą zachować piękne dzieła sztuki sepulkralnej.
Pierwsza wzmianka o Bruśnie pojawia się w dokumentach z 1444 roku, natomiast tradycje kamieniarskie tej miejscowości sięgają XVI wieku. Najstarsze krzyże mają prostą formę krzyży równoramiennych z prymitywnie wykonanymi inskrypcjami. Późniejsze krzyże i rzeźby, często o wyszukanych formach, zostały wykonane z dużym kunsztem rzemieślniczym i artystycznym. Bruśnieńskie krzyże i nagrobki wykonywano na zamówienie lub sprzedawano na jarmarkach. Stwierdzono, że różne elementy kamieniarki brusnieńskiej można odnaleźć nawet w odległości powyżej 100 km od Starego Brusna (od Kolbuszowej po Cmentarz Łyczakowski we Lwowie). Charakterystycznym motywem pojawiającym się na bruśnieńskich krzyżach jest stylizacja na krzyże drewniane z rzeźbieniami kory dębowej, słojami drewna na poprzecznych belkach krzyża oraz oplatającym belki bluszczem.