Wydawca treści
Użytkowanie lasu
Użytkowanie lasu to korzystanie z jego zasobów – pozyskanie drewna, zbiór płodów runa leśnego, zbiór roślin lub ich części dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego, pozyskanie choinek, eksploatacja kopalin i wiele innych. Leśnicy umożliwiają społeczeństwu korzystanie z darów lasu, ale w sposób zapewniający mu trwałość.
Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, ale również systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu. Krótko mówiąc, leśnicy prowadzą w lasach gospodarkę w sposób zapewniający ich trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania.
O wielkości pozyskania drewna decyduje tzw. etat cięć, określony w każdym planie urządzenia lasu. Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu" (w Polsce pozyskuje się ok. 75 proc. przyrostu - wg Raportu o stanie lasów 2019). Ocenia się, że zasobność polskich lasów, zarówno państwowych jak i prywatnych, wynosi obecnie ok. 2,645 mld m sześć. drewna.
Pozyskane drewno pochodzi z:
- cięć rębnych – usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów;
- cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży) – usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
- cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach.
Lasy Państwowe w coraz większym stopniu mechanizują prace leśne. W lesie pracuje coraz więcej maszyn, takich jak harwestery i forwardery. Podnoszą one ergonomię i wydajność prac pozyskaniowych. Maszyny te są własnością jednostek LP lub zakładów usług leśnych, wykonujących zadania na zlecenie LP.
Darami lasu są także bardzo chętnie zbierane przez nas grzyby, których w polskich lasach rośnie ponad 1000 jadalnych gatunków. W lasach zbieramy również owoce borówki czernicy (zwanej czarną jagodą), borówki brusznicy, jeżyny, maliny, róży, głogów, jarzębu pospolitego (popularnej jarzębiny czerwonej), żurawiny, bzu czarnego, orzechów laskowych i wiele innych, których nie sposób tutaj wymienić. Warto pamiętać, że te wszystkie płody leśne każdy może swobodnie zbierać na własne potrzeby, oczywiście w sposób nie powodujący niszczenia grzybni, roślin i innych elementów środowiska przyrodniczego, w którym one występują.
Las wielu z nas kojarzy się z drzewkami bożonarodzeniowymi. Co roku do polskich domów na święta trafia ponad 200 tys. choinek z Lasów Państwowych. Pochodzą one ze specjalnie prowadzonych plantacji choinkowych lub z cięć pielęgnacyjnych wykonywanych w drzewostanach świerkowych. Obok świerka coraz większym zainteresowaniem cieszą się choinki sosnowe, które pozyskiwane są przy okazji wykonywania cięć pielęgnacyjnych w uprawach i młodnikach.
Zestawienie zadań gospodarczych w Nadleśnictwie Lubaczów na lata od 2019 do 2028:
Zadania obligatoryjne
Pozyskanie drewna w ilości nie większej niz 1 047 755 m3 grubizny netto, w tym:
a) etat cięć w użytkowaniu rębnym: 633 549 m3 grubizny netto
b) etat cięć w użytkowaniu przedrębnym – 10 230,15 ha o orientacyjnej miąższości - 409 206 m3 grubizny netto
Pielęgnowanie lasu na pow. 13 324,71 ha będzie się odbywać na podstawie wskazań gospodarczych zawartych w opisach taksacyjnych oraz danych zawartych w wykazie drzewostanów zaprojektowanych do użytkowania przedrębnego, w tym:
- pielęgnowanie zainwentaryzowanych upraw leśnych - 1 226,85 ha
- pielęgnowanie zainwentaryzowanych młodników - 2 081,52 ha
- trzebieże - 10 016,34 ha
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy Nadleśnictwa
Lasy Nadleśnictwa
Buczyna karpacka
Jedlina
Świetlista dąbrowa
Torfowisko wysokie
Wąwozy w leśnictwie Polanka
Nadleśnictwo Lubaczów zarządza gruntami o łącznej pow. 21 269,96 ha, położonymi w Kotlinie Sandomierskiej (część południowo-zachodnia) i na Roztoczu (część północno-wschodnia), w dorzeczach Sanu, Tanwi i Bugu.
Pokrywa glebowa Nadleśnictwa jest mocno zróżnicowana pod względem typologicznym, co wynika m.in. z położenia w obrębie dwóch odrębnych regionów fizycznogeograficznych. Na wyrównanych obszarach nizinnych Kotliny Sandomierskiej jako skała macierzysta dominują utwory akumulacji lodowcowej i osady akumulacji rzecznej okresu neogenu, natomiast na terenach wyżynnych Roztocza dominują kredowe utwory wapniowcowe oraz neogeńskie wapienie, piaski i piaskowce wapniste. Utwory te w obszarze nizinnym i wyżynnym uzupełniają współczesne utwory akumulacji eolicznej, utwory aluwialne i deluwialne oraz torfy i mursze. Na terenie Nadleśnictwa dominują gleby brunatne zajmujące ponad 44% powierzchni. Znaczący udział cechuje również gleby rdzawe – 20,3%, natomiast rola pozostałych nie przekracza 10%. Wśród nich największy udział wykazują gleby płowe (9,31%) i gruntowoglejowe (6,74%).
Obszar Nadleśnictwa rozciąga się wzdłuż wschodniej granicy Polski z południowego-zachodu na północny-wschód. Południowo-wschodnia części Nadleśnictwa – obręb Lubaczów – to tereny płaskie z niewielkimi wzniesieniami w okolicach Nowej Grobli, Łukawca i Wielkich Oczu z licznymi małymi ciekami. Są to głównie siedliska lasów i borów mieszanych. Najciekawsze zbiorowiska leśne w tym obrębie znajdują się w uroczysku Moczary w leśnictwie Łukawiec – grądy i buczyny niżowe, oraz w uroczysku Kamienne w leśnictwie Nowa Grobla – bogate florystycznie świetliste dąbrowy. W pozostałej części dominują drzewostany sosnowe z domieszką dębu szypułkowego, buka, brzozy brodawkowatej i olszy czarnej, osiki, klonu, jaworu i świerku.
Najbardziej malownicza część Nadleśnictwa położona jest na Roztoczu Wschodnim (obręb Horyniec) – część Nadleśnictwa objęta granicami Południoworoztoczańskiego Parku Krajobrazowego. Jest to najwyższa część Roztocza w granicach Polski ze wzniesieniami Krągły Goraj i Długi Goraj o wysokości 391 m n.p.m. Na tym terenie, pociętym stromymi wąwozami, znajdują się liczne źródła i cieki, dopływy Brusienki, Świdnicy, Sopotu i Raty. Najciekawsze zbiorowiska leśne w tym obrębie to nawapienne buczyny w leśnictwach Werchrata, Polanka i Dziewięcierz oraz drzewostany jodłowe na wschodniej granicy zasięgu występowania jodły w leśnictwie Załuże.
Ponad połowa drzewostanów Nadleśnictwa została uznana za lasy ochronne, w tym: wodochronne 82%, wodochronne w strefie ujęć i źródeł wód 4%, cenne fragmenty rodzimej przyrody 3%, stanowiące strefy ochronne wokół uzdrowiska Horyniec Zdrój 9% oraz położone w granicach administracyjnych miast 2%.
Nie tylko flora Nadleśnictwa wykazuje wysoki stopień urozmaicenia, ale również różnorodność świata zwierząt jest bardzo bogata. Istotną cechą fauny Nadleśnictwa jest obecność elementów nizinnych i górskich, wzajemnie przenikających się ze sobą. Z uwagi na znaczny stopień zalesienia terenu przeważają zwierzęta typowe dla obszarów leśnych. Większość z nich to gatunki pospolicie występujące w całej Polsce jak jeleń, sarna, dzik czy lis. Do najliczniej występujących ptaków należą kuropatwy, słonki i dzikie kaczki.
Drobne ssaki reprezentowane są na terenie Nadleśnictwa przez 5 gat. objętych ochroną gatunkową: jeż wschodni, kret europejski, ryjówka aksamitna, ryjówka malutka i rzęsorek rzeczek.